Przedmowa
Przystąpienie Polski do NATO było jednym z głównych celów polskiej polityki zagranicznej w latach
90. XX wieku. Nim jednak 12 marca 1999 roku w amerykańskiej miejscowości Independence ówczesny Minister Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej Bronisław Geremek złożył na ręce Sekretarz Stanu USA Madeleine Albright akt przystąpienia Polski do Traktatu Północnoatlantyckiego, kolejne rządy musiały przekonać zachodnich partnerów, że Polska będzie wiarygodnym sojusznikiem, a przystąpienie naszego kraju do NATO istotnie poprawi sytuacje bezpieczeństwa w Europie Środkowej i Wschodniej. Dziś nasze członkostwo w NATO uważamy za oczywiste, lecz do 1994 roku polskie aspiracje dotyczące dołączenia do wspólnoty transatlantyckiej przyjmowane były z rezerwą w wielu państwach Sojuszu. W NATO brakowało spójnej wizji budowania struktur bezpieczeństwa w Europie, łącznie z koncepcjami rozwiązania organizacji. istniało wtedy ryzyko, że Polska na lata znajdzie się w szarej strefie i próżni bezpieczeństwa.
Kalendarium, opracowane w Centralnej Bibliotece Wojskowej, zwięźle, ale w sposób kompletny pokazuje, jak wieloetapowym i złożonym procesem była „polska droga do NATO”. Od 1992 roku, gdy członkostwo Polski w NATO stało się oficjalnym celem polskiej polityki zagranicznej, każdy kolejny rząd Rzeczypospolitej Polskiej musiał aktywnie działać, by przekonać zachodnich partnerów o zasadności rozszerzenia Sojuszu. Stopniowo pogłębiano współpracę polityczną i militarna, angażując nasz kraj w operacje koalicyjne w lraku i Haiti, a także misje wojskowe NATO w Bośni i Hercegowinie. Jednym z największych sukces6w polskiej dyplomacji było pozyskanie przychylności do planów rozszerzenia NATO administracji prezydenta Stanów Zjednoczonych Billa Clintona, która w 1994 roku wystąpiła z inicjatywą Partnerstwa dla Pokoju. Wtedy padły te znamienne słowa Clintona: „pytanie nie brzmi już: czy NATO przyjmie nowych członków, ale kiedy i jak”. We wrześniu 1995 roku w Brukseli zaprezentowano ,,Studium o rozszerzeniu NATO".
Olbrzymie wsparcie dyplomacji amerykańskiej spowodowało, że podczas szczytu NATO w Waszyngtonie w kwietniu 1999 roku, zorganizowanego w 50-lecie utworzenia Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, Polska wraz z Czechami i Węgrami była już pełnoprawnym członkiem NATO.
Pełne znaczenie każdego działania wymienionego w kalendarium możemy docenić teraz, z perspektywy wielu lat polskiego członkostwa w najpotężniejszym sojuszu polityczno-militarnym w historii świata. A to, jakie znaczenie ma członkostwo Polski w NATO w trzeciej dekadzie XXI wieku, dobitnie pokazał 24 lutego 2022 roku. W dniu rozpoczęcia pełnoskalowej inwazji Rosji na Ukrainę zakończył się czas stabilizacji i pokoju w Europie. Kraje świata demokratycznego stanęły wobec nowych wyzwań w sferze bezpieczeństwa, nie tylko militarnego. Tylko pełna konsolidacja i sojusznicze wzmacnianie zdolności wojskowych na poziomie strategicznym i operacyjnym może zapobiec rozszerzeniu potencjalnego konfliktu, któremu w pierwszej kolejności będą musiały stawić czoła kraje wschodniej flanki NATO.
Publikacja kończy się na działaniach roku 1999. Natomiast kalendarium naszego członkostwa w Sojuszu Północnoatlantyckim pisze się każdego dnia, od 25 lat.
Wiceprezes Rady Ministr6w, Minister Obrony Narodowej
Władysław Kosiniak-Kamysz
Warszawa, 12 marca 2024 roku
